OMRI DE VADER VAN ACHAB. 1KON. 16: 21-28.
20. Toen Omri koning Zimri had gedwongen om zelfmoord te plegen door zichzelf in zijn paleis te verbranden, dacht hij dat hij van nu aan koning over Israël zou zijn. Maar dat lag toch even iets anders dan dat hij dacht. Er bleek noch iemand anders te zijn die de kroon van Israël wel wilde dragen. Daar was een zekere Tibni, de zoon van Ginat, die door de helft van het volk tot koning werd uitgeroepen.
Zo zien wij dat er niets nieuws is onder de zon. Het is tweedracht dat de zondige mens typeert. Zo ook in dit geval. Het is pas als Tibni sterft dat er weer rust komt in de natie van de tien stammen. Hoe die Tibni sterft wordt ons niet meegedeeld. Tot nu toe hebben wij gezien dat al die kroonpretendenten er voor zorgden dat hun mededingers een snelle onnatuurlijk dood stierven. Ik vermoed dat het in dit geval ook zo gegaan is.
Nu krijgen wij Omri en zijn nazaten die het rijk besturen. Omri regeert twaalf jaar. Hij vat het plan op om een hele nieuwe hoofdstad te bouwen. Hij vindt een heuvel die aan een zekere Semer toebehoort. De koopprijs is nogal schappelijk. Er wordt door Omri twee talenten zilver betaald voor deze berg. Nadat hij in zijn hoofdstad Tirsa zes jaar had geregeerd begint hij te bouwen aan zijn nieuwe hoofdstad. Hij noemt die stad Samaria naar Semer de vorige eigenaar van deze heuvel.
Deze stad werd niet ter ere van de God van Israël gebouwd. Deze stad kwam vol te staan met al de afgodsbeelden die in Israël werden aanbeden. Als Omri net zoveel energie in de ontwikkeling van zijn karakter had gestopt als hij in de bouw van zijn nieuwe hoofdstad deed, dan was er hoop geweest voor Israël, zijn koning en zijn nageslacht. Nu echter zien wij dat deze natie en zijn vorstenhuis steeds verder van de Schepper en Zijn bedoelingen voor hen komen af te staan.
LATEN WIJ EEN STAD BOUWEN………..
De pronkzucht van koning Omri doet ons om meer dan één reden denken aan de stichting en de bouw van de stad Babel. In de tijd dat men Babel besloot te bouwen zei men ook: Laat óns een stad bouwen welk opperste tot in de hemel rijkt. Dit Babel werd net als Samaria gebouwd zonder God te raadplegen met alleen de mens en zijn hoogmoed als maatstaf. Wij weten dat het uiteindelijk niet Babel =poort naar God werd maar Babylon=verwarring de onmogelijkheid om samen op te trekken en elkaar te verstaan.
Laten wij niet denken dat die hoogmoed alleen een karaktertrek was die voorkwam binnen het tienstammenrijk. Deze houding is typisch voor de gevallen mens. In later jaren zien wij die houding van trots net zo goed opkomen bij de koningen van Juda. Het is ook niet voorbehouden voor koningen om hoogmoedig te worden, het is voor iedereen die iets bereikt in deze wereld om daar de aandacht van de mensen in zijn omgeving op te vestigen.
Als hoogmoed een karaktertrek is van satan en zijn volgelingen, dan zijn wij als volgelingen van God daar toch van gevrijwaard zou je denken. U begrijpt wel dat niets minder waar is. Het is typisch menselijk om zo te denken. Ook de bekeerde mens heeft het zeker in zich om zichzelf te verheffen. Zelfs de dingen die wij doen om andere mensen te helpen en onze eigen belangen ondergeschikt te maken aan anderen kunnen wij doen om door de mensen gezien te worden, kijk mij eens nederig zijn!
Het gevaarlijke van hoogmoed is dat het wel erfelijk lijkt, of dat het in ieder geval besmettelijk is als de mensen in onze omgeving hun hoofd boven het maaiveld uitsteken en daarvoor in aanzien stijgen dan zullen wij ons hoofd nog verder naar boven steken zodat ook wij een deel van de aandacht krijgen. Wij zien dan ook dat geen van de koningen die uit het huis van Omri op de troon komen aan deze karaktertrek ontkomt.
Het is slechts de Zoon van God die alle aanbidding verdient en waard is die het niet zocht. Hij die de wereld schiep wilde hier op aarde zelfs het koningschap niet aanvaarden toen men het Hem onder dwang aanbood. Hoeveel anders zijn onze motieven vaak, die Zijn naam dragen.
Het voordeel van een dienend karakter is dat er altijd werk voor ons is omdat er meer mensen zijn die gediend willen worden dan dienen. Maar denk niet dan je populair wordt als je een dienend karakter ontwikkelt, Jezus stelde Zich op als de dienaar van de hele mensheid en men kruisigde Hem toen Hij net 33 jaar oud was. Nee, het dienen om punten te scoren bij God of onze medemensen is ook geen goede weg om te gaan. Maar het is en blijft beter om een dienend karakter te ontwikkelen dan een heerser te willen zijn. Die dienaars voelen zich straks veel beter op hun plaats tussen de engelen dan de heersers. Piet Westein.
P.S. Wat ben ik goed bezig he met zo’n verhaal over nederigheid?