Een Paasgroet uit Babel
We weten allemaal dat Pasen de tijd is waarin wij de dood en opstanding van Jeshua gedenken. Waar we niet altijd bij stilstaan, is dat deze tijd vóór de komst van Jeshua werd gebruikt om de uittocht uit de Egyptische slavernij te gedenken. Maar is dat alles waar dit belangrijkste van alle Bijbelse feesten naar verwijst? Of is het zo dat het Paasfeest alle momenten omvat waarop God als Verlosser van Zijn volk optreedt?
Een profeet bestudeert de profetie
Als overbekend voorbeeld van zo'n moment waarop God op bijzondere en directe wijze als Verlosser ingrijpt, wil ik kijken naar de profeet Daniël. Daniël verbleef vanaf zijn zeventiende jaar in Babel, zij het tegen zijn wil. Hij heeft het wereldrijk van Babel zien instorten en leeft nu onder het Medo-Perzische rijk, met koning Darius als heerser.
Daniël is inmiddels oud en hoogbejaard. Zoals hij gewend is, opent hij de boekrollen van de oude profeten, op zoek naar de tijd waarin God Zijn volk zal verlossen. Terwijl hij leest, kijkt satan hem over de schouder mee. Voor deze profetieën heeft de tegenstander van God een bijzondere angst, omdat ze altijd uitkomen.
Lucifer ziet hoe het gezicht van Daniël straalt van hemelse vreugde wanneer hij leest dat de tijd van de profetie is vervuld: de zeventig jaar van ballingschap zijn voorbij. De man die God zal zenden om de profetie in vervulling te doen gaan, loopt al rond aan het hof. Zijn naam is Kores.
Satan grijpt in
Terwijl koning Darius allerlei nieuwe wetten en regels invoert, valt Daniël op door zijn oprechtheid. Darius overweegt om hem minister-president te maken over het hele Medo-Perzische rijk. Maar satan heeft andere plannen. Hij wil de bedoelingen van de Allerhoogste dwarsbomen. Deze man, Daniël, moet uit de weg worden geruimd.
Hij zendt zijn gevallen engelen onder de machthebbers van het rijk om hen tot jaloezie aan te zetten. Wat denkt die Jood wel dat hij is, om over hen te regeren? Ze smeden een list. Met veel vertoon van onderdanigheid stellen ze aan de koning voor dat het goed zou zijn als het hele rijk hem dertig dagen lang als een god zou aanbidden.
Wanneer de koning met deze wet instemt, stellen ze wachtposten op bij het huis van Daniël. Iedereen weet immers dat deze vrome man driemaal per dag de Schepper aanbidt met zijn gezicht naar Jeruzalem. Het duurt dan ook niet lang of ze komen triomfantelijk naar de koning met de beschuldiging dat de Jood op wie hij zo vertrouwt, weigert hem te aanbidden.
Wie een leeuwenkuil graaft voor een ander
Darius is diepbedroefd. Wat moet hij zonder zijn trouwe raadgever? De hele dag zoekt hij naar een manier om Daniël te redden, maar die wet van de Meden en Perzen, die kan zogenaamd niet worden herroepen. Vlak voor zonsondergang slepen de satrapen Daniël naar de leeuwenkuil.
Stel je voor, zo’n oude man die in die diepe kuil wordt gegooid. Hij zou al dood zijn voordat de leeuwen hem aanraken. Darius, die zijn eigen wet niet ongedaan kan maken, roept: "Moge jouw God, die jij zo trouw dient, je redden!"
Terwijl Daniël die nacht slaapt als een dode, zit koning Darius rechtop in zijn bed. Bij het eerste morgenlicht haast hij zich naar de leeuwenkuil. Wat verwacht je nou, Darius? Die oude man is toch dood? Maar als hij roept, krijgt hij antwoord van die vertrouwde stem. In grote haast laat hij Daniël uit de kuil halen. Hij moet daarvoor het zegel van zijn machthebbers én zijn eigen zegel verbreken.
Zo zien we dat noch de wetten van de koning, noch het zegel van machthebbers iets betekenen in de heilsgeschiedenis. De verlossing van Daniël uit zijn leeuwengraf is een duidelijk type van Jeshua, die drie dagen lang in de handen van Zijn vijanden werd gegeven. Ook Zijn graf werd verzegeld door de aardse machthebber, Pilatus. De honderd Romeinse soldaten die het graf bewaakten stelden niets voor. Zelfs alle gevallen engelen die bij het graf waren gelegerd, ja, de duivel zelf, konden Hem niet in het graf houden.
Toen Zijn Vader Hem riep, stond Hij op. En zo zullen ook wij, bij de laatste bazuin, de ketenen van de dood afwerpen en Hem tegemoet gaan, wanneer Hij komt om ons thuis te halen.
Op deze manier is Pasen niet alleen een terugzien op de verlossing, maar ook een vooruitzien naar de verlossing uit ons graf, die ons gelovigen nog te wachten staat.
Piet en Ria Westein
P.S.
Allemaal een vrolijk en gezegend Pasen toegewenst. Wees voorzichtig met het eten van te veel (chocolade) eieren.