‘We zijn niet beter, we doen beter.” Zei ooit de voorganger op de kansel in mijn jeugd. Hij vergeleek het kerkvolk met de dames die het oudste beroep van de wereld uitoefenen in onze hoofdstad. Het heeft blijkbaar diepe indruk op mij gemaakt, dat ik dat nu nog weet. Eén van de weinige dingen wat is blijven hangen. Nu weet ik nog steeds niet of ik met die uitspraak eens ben, of ik nu zoveel beter doe. Er gaat geen dag in mijn leven voorbij of ik heb wel dingen gedaan die beter konden. Als gelovige voel ik een grote verantwoordelijkheid waaraan ik niet altijd, of zeg maar gerust, altijd niet aan voldoe
U zult misschien zeggen, ja wij kunnen ook niet perfect leven, we zijn ook maar mensen. En dan zal ik dat volledig met u beamen en ja op zeggen. En misschien zult u zeggen, God is liefde, hij zal niet zomaar iemand laten vallen. Nee dat is ook zo. Dan hoor ik anderen zeggen dat God zo goed is geweest in zijn leven of dat zij zoveel zegeningen heeft ervaren. Prachtig, wat een getuigenissen. Nou dat hebben we weer besproken, zo is mijn ook geweten gesust en kunnen we rustig verder leven. Of hebben we toch iets meer verantwoordelijkheid. Luisteren we wel naar wat God van ons vraagt, of luisteren we dan naar de stem van de grote tegenstander. Die zegt dat we niet ongerust hoeven te zijn, zegt dat we het best wel goed doen, ook al kan het hier en daar wat beter
Mijn persoonlijke ervaring is; dat zodra ik achterover ga hangen, denk dat het wel goed komt luister naar de stem van de tegenstander, dat het zeker niet beter met me gaat. Dat ik meer en meer verval, verder en verder van God af kom te staan. Maar ook, zodra ik weer mijn weg naar God zoek, dan is God er wel weer voor mij. Dan voel ik me als de verloren zoon, die terug gaat naar de Vader en de Vader staat al te wachten. Zo wacht God op ons.
Psalm 37:3 en 4
3 Vertrouw op de HEERE en doe het goede;
Bewoon de aarde en voed u met trouw.
4 Schep vreugde in de HEERE
Dan zal Hij u geven wat uw hart verlangt.
Greetje Jansen