Geloof tegenover ongeloof.
Het volk Israël stond op een keerpunt in hun geschiedenis.
Na de bevrijding uit Egypte en de wonderlijke reis door de woestijn waren zij eindelijk aangekomen aan de grens van het Beloofde Land. Mozes koos twaalf verspieders uit, één uit elke stam, om het land Kanaän te verkennen (Numeri 13:1-2). Het was een beslissend moment.
Het verslag van de verspieders.
Toen de verspieders terugkeerden, brachten zij indrukwekkende bewijzen mee van de vruchtbaarheid van het land, druiventrossen zo groot dat twee mannen nodig waren om ze te dragen (Numeri 13:23). Het land was werkelijk “overvloeiend van melk en honing.”
Maar daar bleef het niet bij. Tien van hen lieten hun angst spreken:
“Maar het volk dat in het land woont, is sterk, en de steden zijn versterkt en zeer groot. Wij zagen daar ook kinderen van Enak (reuzen).” Numeri 13:28
Hun verslag zaaide twijfel en vrees. Het volk begon te mopperen: “Waren wij maar in Egypte gestorven!” Numeri 14:2
Jozua en Kaleb: geloof in plaats van angst.
Te midden van de paniek klonken de woorden van twee mannen, Jozua en Kaleb. Zij zagen dezelfde reuzen en dezelfde muren, maar hun blik was gericht op God:
“Het land dat wij doorgetrokken zijn om te verspieden, is een zeer goed land. Als de HEERE ons genegen is, dan zal Hij ons in dat land brengen en het ons geven, een land dat overvloeit van melk en honing.” Numeri 14:7-8
Hun boodschap was helder: “Wees niet bang. De Heer is met ons.”
De massa kiest verkeerd.
Helaas luisterde het volk niet naar geloof, maar naar ongeloof. Zij kozen ervoor de meerderheid te volgen. En juist daarin ligt de ernst: de Israelieten werden verantwoordelijk gehouden voor hun keuze. God verklaarde dat deze generatie het land niet zou binnengaan, zij zouden omkomen in de woestijn (Numeri 14:29-30). Alleen Jozua en Kaleb zouden het Beloofde Land binnengaan, omdat zij geloofden.
Type en antitype: de les voor ons vandaag.
Het verhaal van de verspieders is niet slechts geschiedenis; het is een profetisch type dat ons wijst op onze eigen tijd.
Het type: Israël stond aan de grens van Kanaän, op het punt Gods belofte in bezit te nemen. Tien verspieders misleidden het volk en de massa koos de verkeerde kant.
Het antitype: Wij staan aan de grens van het hemelse Kanaän: de wederkomst van Christus. Ook nu klinken er vele stemmen die twijfel en vrees zaaien, die mensen ontmoedigen om Gods weg te volgen. De meerderheid kiest vaak gemak, compromis of menselijke leiders in plaats van Gods Woord.
Misleiding van de massa.
Net zoals de tien verspieders de Israelieten misleidden, zo waarschuwt de Bijbel dat in de eindtijd vele valse leraren en machten zullen opstaan:
“Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan en zij zullen grote tekenen en wonderen doen, zodat zij, als het mogelijk zou zijn, ook de uitverkorenen zouden misleiden.” Mattheüs 24:24
De vraag is: Wie volg jij? De meerderheid, of Gods Woord?
Het geloof van Jozua en Kaleb vandaag.
Jozua en Kaleb zijn voorbeelden van hen die vertrouwen op God, ondanks tegenstand en angst.
Waar geloof ziet niet op de moeilijkheden, maar op de Almachtige. Het ware geloof waagt alles, omdat het zich vastklampt aan de beloften van God.
Ook nu roept God ons op om net als Jozua en Kaleb ons vertrouwen volledig op Hem stellen.
Toepassing: onze keuze vandaag.
Het volk Israël verloor het Beloofde Land omdat zij zich lieten leiden door de meerderheid. Zo is het ook vandaag: wie de massa volgt, loopt het risico Gods belofte mis te lopen.
Kies je voor de brede weg van de meerderheid?
Die weg lijkt veilig, maar eindigt in de woestijn.
Of kies je voor de smalle weg van geloof, samen met de “minderheid” die vasthoudt aan Gods beloften?
De oproep van Jozua en Kaleb klinkt nog steeds:
“De HEERE is met ons. Wees niet bang.” Numeri 14:9
Slotgedachte
We staan aan de grens van het hemelse Kanaän.
De vraag is niet of God Zijn belofte zal vervullen, maar of jij en ik Hem durven geloven.
Laat je niet misleiden door de meerderheid, maar kies ervoor om Jozua en Kaleb te volgen in geloof.