21. Twee wonderprofeten, IJzer drijft toch niet? (2 Koningen 6:1-7)
De volgende geschiedenis beschrijft opnieuw een wonder, dat zich net als de genezing van Naäman afspeelt bij de Jordaan. We vinden het verhaal in 2 Koningen 6:1-7.
De profeten van de school van Elisa komen naar hem toe met de mededeling dat de ruimte waarin zij leven te klein voor hen is geworden. Ze stellen voor om samen naar de Jordaan te gaan om daar bomen te kappen, waarmee ze grotere gebouwen kunnen maken.
De profeet erkent dat zij gelijk hebben en geeft toestemming. Maar daarmee zijn zijn leerling-profeten nog niet gerustgesteld. Ze verzoeken hem om met hen mee te gaan en hen te begeleiden. Elisa stemt toe en samen reizen ze naar de Jordaan.
Waarschijnlijk betreft het hier dezelfde profetenschool die we eerder tegenkwamen, gevestigd in Jericho. Deze stad lag slechts enkele kilometers van de Jordaan. Het gebied langs de rivier bestond uit een oeverbos waar veel wilde dieren leefden. In de winter overstroomde het regelmatig. Er groeiden genoeg bomen om een huis mee te bouwen.
Eenmaal aangekomen bij de rivier begint men met het vellen van de bomen. Dan klinkt er plots een kreet. Eén van de leerlingen ziet tot zijn schrik dat, terwijl hij aan het hakken is, de bijl van de steel schiet en het ijzer in de rivier verdwijnt. Dat is al erg genoeg, maar bovendien had hij de bijl geleend.
Volgens de wet in Israël moest alles wat men leende en dat kapotging, gestolen werd of kwijtraakte, zoals hier het geval, door de lener worden vergoed. De profeten stonden echter niet bekend als rijke mensen; het was al een zegen als ze voldoende te eten hadden. Zo wordt de profeet Elisa met het probleem geconfronteerd. Hij had kunnen voorstellen om een collecte te houden om de schade gezamenlijk te vergoeden, maar dan was dit verhaal waarschijnlijk niet in de Bijbel terechtgekomen.
De profeten verzamelen zich, en terwijl ze nadenken wat te doen, vraagt Elisa: "Waar is het gevallen? Wijs het mij aan." Als de plek wordt aangewezen, snijdt Elisa een stuk hout af en werpt het op die plaats in het water. Dan gebeurt het wonder: niet het hout drijft weg, maar het ijzer komt bovendrijven. Elisa geeft opdracht om de bijl uit het water te halen.
Eigenlijk is het jammer dat het verhaal hier stopt. De expeditie werd immers ondernomen om een nieuwe profetenschool te bouwen, maar daar horen we verder niets meer over. Toch is het aan ons om te ontdekken of God door dit verhaal een geestelijke waarheid voor ons heeft. Aangezien de wonderverhalen in de Bijbel steeds een diepere betekenis hebben, mogen we ook hier zo’n geestelijke boodschap verwachten.
De profetenschool van onze tijd
Zoals altijd gaan we ervan uit dat zowel Elia als Elisa een boodschap hebben, niet alleen voor hun eigen tijd, maar ook voor onze tijd. Daarnaast moeten zij ons een dieper beeld geven van de verlossing door Jezus Christus. Daarom kijken we in dit gedeelte of we iets kunnen ontdekken dat ons helpt om Christus beter te leren kennen.
De profeten leven in een gebouw dat te klein is geworden voor hun aantal. Als het goed is, dan groeit de kerk van Christus altijd. Zelfs in een tijd waarin veel kerken leeglopen, moet de ware kerk van Jezus groeien. Daarom staat de profetenschool in de tijd van Elisa symbool voor de profetische kerk van de eindtijd.
De bijl ligt volgens Jezus al aan de wortel van de boom, bomen vellen zichzelf immers niet, dat moeten wij doen. De bomen die hier genoemd worden, verwijzen naar mensen die nog niet tot bekering zijn gekomen (zie Openbaring 7:3 en 9:4). Wij, het profetische volk van de eindtijd, moeten onze bijl (de Bijbel) nemen en naar het bos gaan (de ongelovige mensen), dat aan de Jordaan (de rivier van het oordeel) ligt, om hen te oogsten en tot pilaren te maken in de kerk van Christus.
Maar waarom vliegt die bijl dan van de steel af en verdwijnt in het water? In Openbaring 17 staat het water voor volken, talen en landen. Wij moeten de Bijbel (de bijl) nemen en onder de volken bekendmaken (hem in het water gooien).
Bijl en hout
Wat betekent het dat het ijzeren bijlblad van de houten steel losschiet? Het enige hout dat betekenis heeft in de Bijbel is het kruis van Christus. Wanneer wij het evangelie verkondigen zonder de kruisdood van Jezus, dan is het zonder kracht. In dit verhaal verdwijnt de bijl (de Bijbel) in het water (de volken) en is daar krachteloos.
Pas als de profeet een stuk hout in het water werpt, het hout als beeld van het kruis, en bijl en hout weer samenkomen, wordt het evangelie effectief. De Bijbel heeft in de kerk slechts beperkt nut; zijn ware kracht komt tot uiting onder de mensen die Jezus nog niet kennen.
Ik denk dat dat de boodschap is voor ons, die in de eindtijd leven. Wij die staan aan de oever van de Jordaan, de rivier van het oordeel. We kunnen op de kant blijven staan en naar het water kijken, of we kunnen in geloof de rivier doorwaden en het hemelse Kanaän binnengaan.
Ik zou zeggen: laten we die eerste stap zetten, en velen van die bomen (mensen) meenemen, zodat zij zuilen mogen worden in die eeuwige, hemelse tempel waar God woont. Wanneer de bijl (de Bijbel) uit het water van de oordeelsrivier wordt gehaald en weer verenigd wordt met het hout (het kruis van Christus), is onze boodschap krachtig en levensveranderend.
Ik zou zeggen: Hak ze!
Piet Westein