11. Twee wonder profeten , Een profeet in vuur en vlam
In het tweede boek van de Koningen, hoofdstuk 2, lezen we één van de meest bijzondere verhalen uit de Bijbel. God zelf zegt tegen Elia dat hij levend zal worden opgenomen in de hemel; hij zal de dood niet meemaken.
Als Elia aan zijn laatste tocht begint, is Elisa bij hem. Elia dringt er tijdens de reis telkens bij Elisa op aan om achter te blijven, zodat hij alleen verder kan gaan. Maar Elisa weigert, keer op keer. Hij móet en zal zijn geestelijke vader zelf zien opvaren.
Geen geheime opname
Onderweg blijkt dat deze opname geen geheim is – het is geen geheime opname! Steeds weer komen er profeten naar Elisa toe die zeggen: “Weet je wel dat je meester vandaag van je zal worden weggenomen?” En ja, ook Elisa weet het.
Wij mogen ons afvragen: hoe konden al deze profeten dat weten? Was God aan hen verschenen? Of was deze gebeurtenis voorzegd in profetieën die niet in de Bijbel zijn opgenomen? Hoe het ook zij, Elia en Elisa gaan stap voor stap: eerst naar Bethel, dan naar Jericho en ten slotte naar de Jordaan. Daar zal Elia zijn laatste wonder doen.
Het water splijt
Zo gingen zij beiden tezamen, tot zij de rivier de Jordaan bereikten. Op die plaats is de rivier niet doorwaadbaar. Jericho ligt net boven de Dode Zee, daar waar de Jordaan op zijn breedst is.
Als zij daar aankomen en Elisa zich afvraagt hoe zij zullen oversteken, doet God een wonder door Elia. Hij trekt zijn profetenmantel uit, slaat ermee op het water, en zie: de rivier splijt, zodat zij zonder natte voeten kunnen oversteken.
Een dubbel deel van de Geest
Als zij aan de overkant zijn, zegt Elia tegen Elisa dat hij een wens mag doen. Elisa vraagt om een dubbel deel van de Geest die op Elia rust. Dat lijkt op het eerste gezicht egoïstisch, maar in die tijd was het gebruikelijk dat de oudste zoon een dubbel deel van de erfenis van zijn vader kreeg. En een leerling, profeet zag zijn meester als geestelijke vader.
De wens is dus niet ongepast. Het is dan ook opmerkelijk dat Elia zeven wonderen doet en Elisa er veertien – precies het dubbele. Zelfs in aantallen lijkt de wens van Elisa te zijn vervuld.
Maar het is niet aan Elia om deze kracht over te dragen. Hij zegt: Als je mij ziet wanneer ik word opgenomen, zal je wens in vervulling gaan. En terwijl zij verder lopen, verschijnt er iets dat lijkt op een vurige wagen, getrokken door vurige paarden. In een hevige stormvlaag wordt Elia opgenomen ten hemel.
Een nieuwe profeet
Terwijl Elia opstijgt, valt zijn mantel op de aarde. Elisa ziet het, scheurt zijn eigen kleren en neemt de mantel van zijn meester op. Hij, de zoon van een rijke landeigenaar, is nu de erfgenaam van een arme profeet, rijk aan geestelijke gaven.
Op de terugweg komt Elisa weer bij de Jordaan. Daar slaat hij met de mantel op het water en roept: “Waar is de God van Elia, ja, Hij?” En zie: het water splijt, net als voorheen.
De profeten van de profetenschool in Jericho, die op een afstand hadden toegekeken, zeggen: “De Geest van Elia rust op Elisa.” Als Elisa bij hen komt, buigen zij voor hem. Maar ze twijfelen nog. Ze zeggen: “Wij hebben vijftig dappere mannen. Laat hen zoeken of de Geest van God Elia ergens op de bergen heeft neergelegd.” Elisa raadt het af, maar ze gaan toch. Drie dagen zoeken ze, tevergeefs.
Geestelijke dingen worden geestelijk verstaan
De uitleg van het laatste deel van Elia’s leven moet een profetische zijn. En zoals altijd moet Christus het centrum zijn van die uitleg.
De laatste reis van Elia gaat via Bethel – dat betekent: Huis van God. Van daar naar Jericho – een stad die op bevel van God vernietigd werd en nooit meer opgebouwd mocht worden.
Ook de gelovige mens loopt het risico, naarmate de wederkomst nadert, af te zakken naar gelijkvormigheid met de wereld. Toch wil God dat wij juist in de eindtijd een grotere taak op ons nemen dan onze voorvaderen.
Wij zullen ook die rivier, de Jordaan – de rivier van het oordeel – moeten oversteken. Dat oversteken betekent twee dingen:
- Een grote groep zal sterven vóór de wederkomst van Jezus en zal bij Zijn komst worden opgewekt om met de nog levende gelovigen Hem tegemoet te gaan in de lucht.
- Maar iedereen, levend of gestorven, moet door die rivier van oordeel.
Hoe dan ook: niemand van ons zal die rivier oversteken bekleed met zijn eigen goede werken. Wij zullen gekleed moeten zijn met het kleed van Christus’ gerechtigheid, geweven op het hemelse weefgetouw, zonder ook maar één draad van menselijke makelij.
Drie engelen of twee profeten?
Zoals de hemelvaart van Elia een scheiding markeert tussen zijn werk en dat van Elisa, zo zien we dat ook in de profetie van Daniël. In Openbaring 14 klinkt de boodschap van drie door God gezonden engelen: “Vrees God en geef Hem eer, want het uur van Zijn oordeel is gekomen; en aanbid Hem die de hemel en de aarde gemaakt heeft.”
De boodschap van de hervormers was weliswaar van gelijke aard, maar met een andere klemtoon. Waar die klemtoon ligt, zullen we zien wanneer Elisa zijn werk op zich neemt. Dat hopen we in het volgende hoofdstuk te ontdekken.
Voor nu mogen we meenemen dat wij de mantel van de hervormers hebben overgenomen. Maar als we hun boodschap willen begrijpen en effectief verkondigen, moeten we onze eigen kleding – onze eigen gerechtigheid – afleggen en ons bekleden met de mantel van Jezus’ gerechtigheid.
Hij hangt al voor je klaar. Je hoeft hem slechts aan te trekken.
(Vergeet niet je eigen kleren eerst uit te trekken!)
Piet Westein