Pinksterpijn
Als wij aan Pasen denken, dan is daar automatisch de gedachte aan het lijden en sterven van God, die in Zijn Zoon Jezus op aarde kwam om de zonden van de mensheid weg te nemen. Maar waarom realiseren wij ons niet dat met Pinksteren, waar diezelfde God in Zijn Heilige Geest op aarde kwam en woning maakte in de mens, de pijn van God toenam?
Pijn met Pasen
Dat God al onze zonden op Zich nam toen Hij in Jezus al onze zonden aan het kruis droeg, gedenken wij met Pasen. Die pijn was zichtbaar, ja bijna voelbaar voor de mensen die ernaar keken – toen en nu. De slagen met de gesel, de wonden van de nagels waarmee Hij werd vastgeklonken, het bloed dat Hij vergoot… dat is tastbaar. Toch was dat lijden slechts tijdelijk. De pijn van Pasen werd gedragen door een lichaam dat leek op ons eigen lichaam.
Hij doorstond daar de pijn die wij, mensenkinderen, sinds de zondeval zijn gaan ervaren. Aan het kruis droeg Hij alle zonden en verwierf Hij een eeuwige gerechtigheid. Deze gave van God is beschikbaar voor ieder mens, van Adam tot aan de laatste mens die zal leven.
Pijn voor mij?
De Geest, die over de wateren zweefde vóórdat God deze aarde vorm gaf, is dezelfde Geest die God in Adam blies. Deze Geest is de onzichtbare aanwezigheid van God in ons – de Geest waardoor wij leven en waardoor wij ons geroepen voelen om ons tot Hem te keren voor verlossing.
Het gevolg daarvan is dat al onze pijn ook Zijn pijn is. Ons leed is Zijn leed. Want Hij voelt alles wat wij voelen – en dat op een veel diepere manier.
Wie beweert dat God onverschillig toekijkt terwijl mensen lijden, beseft niet dat Hij al dat lijden met ons meedraagt. Hij is erbij, in ons, betrokken. Als een vader of moeder hun kind ziet lijden, is hun eigen pijn vaak groter dan die van het kind zelf. Zou dat bij een liefhebbende hemelse Vader anders zijn?
Wij zien het leed van een ander buiten onszelf. Maar God, die door Zijn Geest in ons woont, ervaart het leed vanbinnen – het lijden dat wij overigens vaak zelf veroorzaken, door onze verkeerde keuzes.
Eeuwige pijn
De pijn die wij hier en nu ervaren, is herkenbaar. Wij zijn ervaringsdeskundigen. Maar hoe is dat voor God? Is Zijn pijn, net als die van ons, tijdelijk?
God is eeuwig. Alles wat Hij doet, doet Hij voor eeuwig. Straks, bij de wederkomst, zal Hij ons herscheppen. Hij zal onze tranen persoonlijk afwissen, en al onze pijn en verdriet zullen voorbij zijn.
Maar hoe zit dat met de eeuwige pijn van een eeuwige God, die Zijn kinderen die niet naar Zijn Geest wilden luisteren, voor eeuwig verliest? Wie wist Zijn tranen af?
Ons antwoord op Gods pijn
Als Hij straks in de nieuwe schepping onze tranen zal drogen en ons eeuwige blijdschap zal geven in ruil voor ons tijdelijke lijden, wat is dan hier en nu ons antwoord op Zijn pijn – die Hij eeuwig draagt vanwege onze zonden?
Er staat een bemoedigende tekst in het evangelie:
“Er is vreugde in de hemel over één zondaar die zich bekeert.”
(Lucas 15:7)
Als wij God vreugde willen geven, dan doen wij dat door ons van harte tot Hem te bekeren. En niet slechts één keer, maar telkens opnieuw – elke keer als wij afdwalen. Zo mogen wij steeds opnieuw de hemelse vreugde veroorzaken én ervaren, door onszelf én anderen tot bekering te brengen, en God toe te laten om door Zijn Geest in ons te wonen.
Dát is het ware Pinksteren dat wij nodig hebben. En dat is voor ieder mens mogelijk.
Ik zou zeggen: doen!
Piet Westein