Lees Openbaring H8
Zevende zegel.
En toen Hij het zevende zegel opende, kwam er een stilte in de hemel, ongeveer een half uur lang Op. 8:1. Tot nog toe hebben wij iedere keer iets of iemand wat horen zeggen of roepen, eerst de vier dieren, bij de eerste vier zegels, toen onder het vijfde zegel, de zielen onder het altaar, en tenslotte bij het zesde zegel, degenen die verloren gaan.
Het zevende zegel heeft het slechts over een stilte. De tijd wordt heel precies aangeduid, als een half uur. Waarom die stilte, en waarom een half uur? Wij hebben al eerder gesteld dat de profetische tijd op een speciale manier moet worden geduid, en wel een jaar voor een dag. Nu is een half uur geen dag, de vraag is of wij een tijd die korter is dan een dag ook volgens het zelfde principe kunnen duiden. Als wij het doen dan zouden wij uitkomen op een letterlijke week. Zitten wij noch steeds met de vraag, waarom een week stilte in de hemel, daar waar het altijd feestvreugde is, en de engelen zingen voor de troon van God? Onder het zevende zegel valt de wederkomst. Jezus komt naar deze aarde om zijn gelovige kinderen op te halen. Zoals God bij de schepping zeven dagen de tijd nam, om de schepping af te ronden, zo neemt hij bij de wederkomst weer zeven dagen.
Hier zien wij ook weer dat die weekcyclus een eeuwige is, zowel aan het begin als aan het eind van de wereldgeschiedenis is er een week van zeven dagen. De hemel is op dat moment leeg, alle engelenlegers vergezellen hun vorst Jezus, in hun afwezigheid is er slechts een gespannen afwachtende stilte in de hemel. Wij zien een soortgelijk gebeurtenis bij de geboorte van Jezus. Eerst is er één engel, die de geboorte van Jezus aankondigt aan de herders, dan daarna verschijnt er een menigte van engelenscharen. Bij de menswording van Jezus (Zijn eerste komst), als ook bij Zijn wederkomst, is het hele universum betrokken. Alle engelen, gevallen en ongevallen, en alle mensen zij die behouden worden, en zij die verloren gaan, gaat dit aan. Het hele universum kijkt met ingehouden adem naar wat er zich hier afspeelt.
Dit is het einde van de zeven zegels. Wat staat ons te wachten onder de bazuinen?
De zeven bazuinen.
En ik zag de zeven engelen die voor God staan, en hun werden zeven bazuinen gegeven. Op. 8:2.
Johannes krijgt een nieuw visioen, zijn ogen zien noch steeds in het hemels heiligdom, want de engelen met de bazuinen, staan voor Gods troon. Het is net als met de gemeenten en de zegels, weer een zevental. Het lijkt er op dat de geschiedenis weer opnieuw begint. Als dit zo is dan lopen de bazuinen parallel met de gemeenten en de zegels. Dan kan het zo zijn dat de zeven gemeenten in de loop van de geschiedenis, van de eerste tot de tweede komst, de boodschap van het evangelie hebben verkondigd. De zeven zegels, zijn de reactie van God voor hen die horen willen. Maar degenen die de boodschap afwijzen, krijgen door de bazuinen te horen wat het lot is voor hen die dat heil afwijzen.
Een andere Engel.
En er kwam een andere engel, die met een gouden wierookvat bij het altaar ging staan, en Hem werd veel reukwerk gegeven, met de gebeden van alle heiligen, op het gouden altaar voor de troon.
Dat het hier niet om een van de zeven engelen met de bazuinen gaat, maar om Jezus zelf, ( een andersoortige Engel) blijkt uit het feit dat hij een (Hoge) Priesterlijk werk doet, het brengen van onze gebeden voor God die op de troon zit. Onze gebeden zijn alleen acceptabel voor God, als zij door Zijn zondeloze Zoon vertaald worden. Hij heeft die functie op zich genomen na Zijn hemelvaart. Het is daarom dat wij eerst Jezus ontmoeten als (hoge)priester, en daarna de engelen met de bazuinen.
Ook onder de bazuinen staat de boodschap van Jezus als Verlosser centraal. Dan doet deze Engel iets bijzonders. De Engel vult het wierook vat met vuur van het altaar, en werpt dat vuur op de aarde; dan worden donderslagen gehoord en stemmen, en men ziet bliksem en voelt een aardbeving. Deze gebeurtenis lijkt sterk op wat er gebeurde bij de wetgeving op de berg Horeb. Op het moment dat de wet van God en Zijn evangelie verkondigd wordt op aarde, raakt de hele wereld in rep en roer. Het vuur dat van het altaar op de aarde gestrooid wordt staat voor het evangelie van Jezus Christus, wat na Zijn hemelvaart aan alle volken verkondigd wordt.
Op naar de eerste bazuin.
Eerste bazuin.
Als de eerste engel de bazuin blaast komt er hagel, vuur en bloed en dat wordt net als het vuur van het altaar op de aarde geworpen. De aarde staat hier voor dat deel van de mensen die geloven, zij worden aangevallen door Satan. In de geschiedenis van de eerste eeuw, zien wij geen letterlijke vervulling. Er wordt nergens vermeld dat een derde van de mensheid door hagel en vuur sterft. Ook vinden wij nergens iets dat een derde van de bomen verbrande of al het groene gras. Nee! Het moet hier gaan om geestelijke zaken. Die bomen en dat groen, worden in hoofdstuk zeven vergeleken met de mensen die het evangelie horen en aannemen. Worden zij verbrand, en waarom een derde?
Dat vuur wat Jezus op aarde strooide, (vers 4-6) is het evangelie, dit wekt de mensen tot leven, maar als God een werk begint, dan zal ook de tegenstander werken. Het vuur wat satan op aarde werpt, is een vals evangelie, en het dood een derde van alle mensen die hier in geloven. Dat een derde staat hier voor onze ziel, dat deel waarmee wij een bewuste keuze kunnen maken. De mens wordt in de bijbel verdeeld in ziel, geest en lichaam. Satan is niet geïnteresseerd in de dood van ons lichaam, maar dat wij ons onderwerpen aan zijn leer , en zo eeuwig verloren zijn voor God,
Tweede bazuin.
In vers acht wordt een grote berg die brand van vuur in zee geworpen. Waar de aarde staat voor de gelovigen, daar staat de zee volgens hoofdstuk 17 voor de volken. Het gevolg is het zelfde een derde van de mensen die (eeuwig) leven hadden sterft. Ook hier gaat het niet om een letterlijke vervulling, maar een reactie van satan op het evangeliewerk van God. Satan probeert ook de gelovige onder de volken volken (de zee) te doordringen van zijn boodschap en zo hun geest te verzieken.
Derde bazuin.
Onder de derde bazuin valt er een ster op de rivieren en de waterbronnen, zijn naam is Alsem. Alsem of Absint (In het Russisch heet het Tsjernobyl) is een van de bitterste kruiden die er zijn. Als wij weten dat een ster honderden malen groter is dan de aarde, dan begrijpen wij ook dat het hier weer om een geestelijke uitleg moet gaan. In tegenstelling tot de zee zijn de rivieren zoet water, en staan zij voor de ware leer van het evangelie, de kerken en hun leiders, moeten aan de zee, de volken het zuivere evangelie verkondigen. Maar nu worden ook de leiders van de gemeenten getroffen door deze ster (de gevallen engel satan) die uit de hemel op hen valt. Het water dat zoet was en iedereen op de wereld van de evangelieboodschap liet drinken, wordt bitter. Het water dat leven bracht, brengt nu de dood.
De vierde bazuin.
Onder deze bazuin valt de lange tijd van de vervolging van de middeleeuwen. Er staat dat de zon de maan en de sterren worden getroffen en een derde van hun glans verliezen. Ook hier weer is de geestelijke uitleg zinvoller dan de letterlijke. De kerk verliest de kennis van het evangelie, Christus (de Zon) wordt niet meer als het centrale punt van de evangelie boodschap gezien, Hij verliest Zijn glans. De Maan, de gemeente van Christus, reflecteert het licht van Jezus noch slechts ten dele. En de sterren, de leiders van de gemeente, zijn de kennis van het licht dat uit de bijbel straalt voor een deel kwijt geraakt.
Twaalf honderd zestig jaar lang leeft de kerk in duisternis. Maar dan breekt het licht van het evangelie weer door. Is dit het einde van de geschiedenis? Nee! Johannes ziet en hoort een arend vliegen hoog aan de hemel, die roept Wee, Wee, Wee hun die op de aarde wonen, vanwege de drie bazuinen die noch klinken zullen. Het wordt kennelijk niet makkelijker, de grote strijd tussen Christus en satan barst nu in alle hevigheid los.
Ik ben benieuwd wat hoofdstuk negen er over heeft te zeggen.
Piet Westein