24. Glorie en Verval - Je moet geen ruzie met een koning maken
1 Koningen 17
Achab, koning van het tienstammenrijk
Achab is één van de koningen van het noordelijk tienstammenrijk die vrij lang regeert. De God, die hij weigert te dienen maar die toch zijn levensloop bepaalt, geeft hem tweeëntwintig jaar de tijd om zich te bekeren en zijn zonden te belijden terwijl hij op de troon van Israël zit.
De vrouw die Gij mij gegeven hebt
Het is voor ieder mens van groot belang om de huwelijkspartner te kiezen die werkelijk bij hem of haar past. Als dat al voor gewone mensen geldt, hoeveel te meer dan voor iemand die verantwoording draagt over een heel volk! Zo natuurlijk ook voor koning Achab. Hij had een vrouw moeten zoeken die het beste in hem naar boven zou halen.
Als hij een van de gelovige meisjes uit zijn eigen volk tot vrouw had genomen, zou de loop van de geschiedenis er waarschijnlijk heel anders uit hebben gezien. Maar Achab had geen gelukkige hand van kiezen als het om een levensgezellin ging. Hij koos voor Izebel, de dochter van Ed-Baäl. De naam van haar vader zegt al genoeg: hij was een vurig aanhanger van de dienst aan Baäl.
Nu was Izebel zelf een vurige aanbidster van Astarte, de godin die in de Schrift ook wel de lieveling der vrouwen wordt genoemd. Waar in de Baälreligie de zon aanbeden werd, daar stond bij de Astarte-religie de maan centraal. Meestal werden zon en maan samen aanbeden, zoals dat ook vandaag gebeurt in diverse vormen van religie en mystiek. Bij deze afgoderij draaide alles om vruchtbaarheid en seksualiteit. In de Baäldienst werd homoseksualiteit verheerlijkt, terwijl de Astarte-cultus gepaard ging met tempelprostitutie.
Het ging goed tussen Achab en Izebel. Hoewel het huwelijk wellicht uit politieke overwegingen was gesloten, deelden zij hun religieuze voorkeur. Samen vierden zij uitbundige feesten ter ere van Baäl en Astarte, met 450 profeten van Baäl en 400 profeten van Astarte aan hun hof.
Een onverwachte bezoeker
Maar dan verschijnt er plotseling een ongenode gast aan het hof. Een oude man, gehuld in een kamelenharen mantel met een leren gordel om zijn middel. Hij móet wel opvallen tussen al die pracht en praal van het koninklijk paleis. Toch schaamt deze man zich niet. Elia, want zo heet hij, is door God zelf gezonden met een boodschap van oordeel.
“Zo waar de HEERE, de God van Israël, leeft, voor wiens aangezicht ik sta, er zal deze jaren geen dauw of regen zijn, tenzij op mijn woord!” (1 Koningen 17:1)
De stem van de profeet galmt door de zaal. Iedereen verstomt. Alle ogen richten zich op de koning. Wat zal zijn reactie zijn? Jaren van droogte en hongersnood worden aangekondigd. Voordat Achab iets kan zeggen, draait Elia zich om en vertrekt.
Een woedende koningin
Wanneer Izebel hoort wat er is gebeurd, barst ze los tegen haar man.
Waarom heb je die onheilsprofeet niet direct laten doden? En het is niet alleen Elia, het zijn al die profeten van die Joodse God, JAHWEH, die het volk opstandig maken en weghouden van de ware goden Baäl en Astarte! Als er inderdaad geen regen komt, dan is het hún schuld. Ze moeten opgespoord en uitgeroeid worden!
Vanaf dat moment woedt er een brute vervolging in het land. Iedereen die de ware Schepper-God wil dienen, moet vluchten en zich verbergen. Drie en een half jaar, oftewel 1260 dagen, moeten zij overleven in verlaten streken. Duizenden worden gedood. Het lijkt alsof het ware geloof van de aardbodem is verdwenen. Is er dan niemand meer overgebleven die de knie niet voor Baäl heeft gebogen?
Wanneer politiek en religie samengaan
Toen Jezus geboren werd, raakte de politieke macht, Herodes, direct betrokken. En wat deed hij? Hij raadpleegde de religieuze macht: de priesters en Schriftgeleerden. Niet om Hem te aanbidden, maar om Hem te doden.
En toen Jezus drie en een half jaar had gepredikt, waren het weer de godsdienstige leiders samen met de politieke macht van Rome die Hem aan het kruis sloegen. Zonder dat zij het beseften, vervulden zij daarmee alle heilsprofetieën.
Zo ging het ook in de donkere middeleeuwen. De kerk van Rome vervolgde 1260 jaar lang de ware gelovigen. Het bloed van de martelaren vloeide rijkelijk, totdat er nauwelijks nog kennis van God over was.
Als satan deze strategie telkens opnieuw gebruikt heeft, namelijk de samensmelting van religie en politiek om de waarheid te vervolgen, dan mogen wij verwachten dat dit in de eindtijd opnieuw zal gebeuren. Maar zoals God destijds in staat was Zijn kinderen te beschermen, zo zal Hij dat ook doen wanneer de benauwdheid opnieuw over de aarde komt.
De late regen en het voorbereidende werk
Zoals de geschiedenis van Elia eindigde met een geweldige regenval, zo zal in de eindtijd een geweldige uitstorting van de Heilige Geest plaatsvinden. Dat is de late regen, beloofd aan hen die Hem verwachten.
Mijn advies? Maak u daar alvast gereed voor. Neem het Woord van God en de profetieën voor de eindtijd tot u. Verzamel olie in uw kruik, geestelijke voorraad, zodat u straks niet te laat komt.
Piet Westein
P.S.
Die benauwde tijd die Elia meemaakte, is niets anders dan een profetisch vergezicht naar onze dagen. Ik hoop dat u van brood en water houdt, want volgens het Woord van God is dat in ieder geval wat ons gegeven zal worden (Jesaja 33:16).